Terug op Statia

Na twee gezellige weken en een geslaagd oud&nieuw met beide paps en mams, broers/zussen en vrienden zijn we weer terug gegaan naar Statia. Toch weer even slikken, maar knop om en weg gaan.
Een beetje verdriet was er wel, het duurt toch best een tijdje voor we de meesten weer zien. Met een traan ging ik nog richting de douane, waardoor zelfs de douanier aan mij vroeg of ik wel zin had om weg te gaan haha, dat was toch wel een beetje ernstig..
De vlucht zelf ging prima. Bijna de hele vlucht geslapen en de koffers waren er ook meteen. Op Schiphol hadden we er dan ook nadrukkelijk om gevraagd om op de sticker sint maarten te zetten ipv Statia. Ze keken ons allemaal erg gek aan, maar het heeft toch geholpen;-)
Eenmaal op St. Maarten kregen we het nare bericht dat een collega van Max een ernstig auto ongeluk had gehad. Hij lag nu op St. Maarten in het ziekenhuis. Hij was toen nog in een coma. Heel erg om zo terug te komen. Met de collega’s hebben we de dag dat we aankwamen veel bij elkaar gezeten om maar te wachten op nieuwe informatie. Heel vervelend, je kunt niets doen, alleen afwachten. De volgende dag kregen we het bericht dat hij was bijgekomen. Praten was nog moeilijk, hij had veel pijn. Maar een grote opluchting dat het toch goed zou komen. Toen konden we weer een beetje lachen met elkaar. Ondertussen gaat het steeds beter. Hij gaat nu binnenkort terug naar NL.
De eerste maandag avond hebben we Boer zoekt v rouw kunnen zien. Zooooo leuk, ik was al bang dat we dat zouden missen, maar opeens zag ik op BVN dat het hier op maandagavond ook op kwam. Ik was maandagavond echt super moe, maar voor Boek zoekt vrouw kon ik echt nog wel even wakker blijven. Dus die eerste maandagavond nog lekker samen echt Hollands gedaan.
De eerste week liep verder wel relaxed. Max´ werk werd gelukkig ook rustig op gestart, dus Max was vaak op tijd vrij, waardoor we nog even samen de zee in konden enzo. Dat was toch wel even leuk om zo de eerste week weer in te komen.
Overdag was ik vrij, een beetje met de LOI bezig, jaja ik doe LOI Engels, en vervolgens nog even een paar uurtjes naar Max’ werk om mee te eten of even achter de pc te gaan. Dat was een stuk gezelliger om daar dan even te zijn. Max ging gewoon zelf aan het werk, ik vermaakte me wel op zijn kantoor.
Op donderdag zou ik eigenlijk weer aan het werk moeten. ´s Ochtends vroeg bracht Max mij dus even naar het werk. Maar daar op een kruising was er opeens een auto die er eerst nog niet was:P, botsing. Gelukkig hadden wij nog tamelijk grote auto, dus die van ons kwam er met een krasje van af. Die andere auto was iets kleiner, die had dus meer schade dat leek op een echte deuk. Politie zou er bij komen en Max moest dus even wachten. Ondertussen moest ik toch echt wel lopend naar school, ik was al te laat. Toen ik halverwege was, belde Wanda: Je hoeft niet meer te komen, we kunnen de school niet in, omdat er een gleuf voor de oprit ligt (ik wist ondertussen wel al dat de kids niet zouden komen). Dus toen ben ik omgedraaid en weer terug gelopen naar Max. Was ik toch wel blij mee. Max was nog in gesprek en daarna mocht Max ook de crime scene:P verlaten.. Is allemaal uiteindelijk goed gekomen, behalve dan dat deukje in Max´ ego;-)haha
Terwijl Max toch wel druk bezig was steeds, ging ik ´s middags maar naar het strand. Moest toch wat doen in mijn vrije tijd. Dus had met wat mensen afgesproken om heerlijk naar het strand te gaan. Vrijdags was de zee erg ruw, hoge golven. Ik had tijdens het zwemmen al steeds ruzie met de kwallen, schijnen me toch wel aardig te vinden:S en toen ik er uit ging voelde ik me net een walvis. Ik wilde er uit lopen en zag even niet dat er net een hoge golf aankwam. Ik werd er dus uitgeslingerd en als een walvis het strand op gespoeld. Schaam, schaam, schaam. Ik heb even om me heen gekeken of veel mensen het hadden gezien, sommige toch wel helaas:P Vervolgens snel naar mijn strandstoel gelopen, om me zo snel mogelijk te verbergen. Het deed best wel pijn, zo’n zandstrand kan lelijke schaafwonden veroorzaken heb ik nu ontdekt. Max’ reactie: hahahahahahha. Dus daar kon ik het mee doen. Achteraf kon ik er zelf ook wel een beetje om lachen, maar op het moment zelf wilde ik me liever zo snel mogelijk verstoppen.
Die zaterdagmiddag hebben we samen heerlijk gesnorkeld. We hadden gehoord dat je bij de haven een soort ruïne had, waar je heel mooi kon snorkelen. Daar zijn we eerst heen gewandeld om vervolgens onze snorkels op het hoofd te zetten en er in te duiken. Het er in duiken ging alleen een beetje lastiger, de zee was wederom een beetje ruw. Zo stoer als Max was, ging hij wel eerst. Het duurde een kwartier voor hij een stukje de zee in was. Telkens werd hij weer teruggespoeld of gleed hij uit over de stenen. Mijn beurt om een reactie te geven: hahahaha. Het zag er heel grappig uit.
Volgens Max konden we dan beter ook maar weer een stuk teruglopen. Aan het begin van de haven, was er een klein zandstrandje. Daar zijn we de zee ingegaan. Het snorkelen was erg mooi. Wel even eng dat je opeens vissen onder je door ziet zwemmen, maar ze waren wel erg mooi. Dat hebben we dus best een tijd volgehouden. Toen moesten we snel naar huis om ons om te kleden, want we waren uitgenodigd door onze buren voor hun verjaardag. Ons eerste lokale feestje. Was leuk om mee te maken. We voelden ons wel erg blank op het feestje, maar ook zeker welkom.
Zo’n feestje bestaat voornamelijk uit harde muziek, drinken en veeeeel eten. Echt waar, heeeel veel eten. Als je het ene nog niet op had, kwamen ze weer met wat anders. Het was lokaal eten, iets wat we hier eigenlijk nog nooit hadden gehad. Dus lekker om te proberen. De meeste dingen waren lekker. Als je iets daar niet op kunt, is het niet de gewoonte om het te laten staan of om het weg te gooien o.i.d. Nee, je krijgt het in een bakje mee naar huis. Als je dan toevallig thuis nog honger krijgt, dan kun je het alsnog op eten. Dus heel veel mensen gingen met hun bakjes (of heel veel bakjes, omdat ze voor de hele familie wat mee namen) naar huis. Wij ook met een bakje. Max had namelijk snel zijn eten bij mij op het bordje gedaan, zodat het leek alsof hij keurig alles had opgegeten, heel sneaky:P. Maar goed, het was een gezellig feestje. Nog wat met andere buren gekletst en met nog een (half) NL stel. Je kunt wel merken dat je toch een beetje bij het bekende blijft staan. Op een gegeven moment vonden we het wel leuk geweest en zijn we maar naar huis gegaan. Het was toch heel leuk om dat eens een keer mee te maken.
De zondag er na hebben we samen heerlijk gewandeld naar Venus Bay. Dat is door de bergen naar de Atlantische kust. Erg mooi gebied om daar te wandelen. Het was een hele wandeling, maar toen we eenmaal op het strand waren, was het echt een super mooi uitzicht. We hebben er heerlijk lang gezeten om vervolgens het hele stuk weer terug te lopen. Toen we terug kwamen bij Mazinga, vroegen de jongens waar we waren geweest. Ze hadden daar ook graag naar toe gewild. We hadden afgesproken om de volgende zondag weer te gaan, maar dan naar boven. Als je bij Venus Bay naar boven gaat kom je op het hoogste puntje van die bergen: dat heet ‘boven’.
De dag erna begonnen de werkweken weer normaal. Max weer druk en volop aan het werk en ik ook. Bij mij op het werk ging het soms allemaal wat lastiger. De kinderen hadden toch 3 weken vakantie gehad. Weg structuur. Het is best moeilijk om die structuur weer terug te brengen, maar goed, stapje bij stapje hopen we ze weer wat te kunnen leren.
Bij Max op het werk verliep het allemaal best lekker op het werk deze week. Max is druk met het testen van de waterleidingen die al in de grond liggen. Als de waterleidingen getest zijn en dus goed zijn, kan het verder afgewerkt worden. Het testen neemt nog wel veel tijd in beslag. Aan het einde van de dag heeft Max drie reacties op het testen: het ging goed, mwoaahh of rotdingen. Dus dat zegt genoeg:-) Afgelopen dagen gaat het gelukkig goed en mwoaahh. Dat is in ieder geval best positief. Het komt wel heel precies. Er moet gekeken worden op hoeveel bar de druk zit, na een half uur nog een keer en dan na een half uur nog een keer. Als het dan nog steeds goed zit, mag het als een goede test gezien worden. Maar als er teveel verandering in komt, betekent het dus dat er langer getest moet worden of dat er ergens een lek zit. Vaak moeilijk om precies terug te vinden waar het lek dan zit. Dat kost dus best veel tijd. Maar dit houdt Max dus voorlopig nog wel op de straat:P (Sorry als jullie meer over het werk van Max willen weten, maar Max vertelt daar zelf ook niet zoveel over haha, dus type dan maar wat ik zelf heb gezien;-))
Toch waren we allebei wel blij met het weekend. Het was weer zover: zaterdag, regen:S Het zal ook eens niet zo zijn, iedereen dacht er net zo over. Het valt nu wel heer erg op dat het op zaterdag, als we allemaal vrij zijn, gewoon regent. We konden overdag dus niet zoveel doen. Nadat ik van Max uitleg had gekregen van het testen van waterleidingen (echt leuk om te zien, zo zie ik ook eens wat Max precies doet:D:D) zijn we naar de timmermannen gegaan, die net een weekje hier weer terug zijn, om biertje te drinken. Daar hebben we de rest van de middag gezeten en vervolgens ’s avonds eigenlijk helemaal niets meer gedaan. Het was wel goed zo..
De volgende dag hebben we met Guido en Jerom nog gewandeld. We gingen richting boven. Dat was toch nog een hele klim. We zouden eerst ’s ochtends gaan, maar doordat Guido ’s ochtends nog wilde duiken zijn we ’s middags gegaan. We waren wat later vertrokken en hadden daardoor niet helemaal de tijd om helemaal naar boven te kunnen. We zijn uiteindelijk gestopt bij een heel mooi punt met mooie rotsen. Daar nog wat foto’s geschoten en toen terug gegaan. Misschien dat we volgende week nog een keer proberen, maar dat zien we dan nog wel weer;-)
En toen kwam op 9 januari ook nog het nieuws dat Eva was geboren. Heel apart om hier te zitten, en het van hier mee te maken, maar hier hebben ze ook gekleurde muisjes, dus hadden samen een geroosterd broodje (hebben geen beschuiten hier) met roze muisjes gegeten.
Vervolgens werd Amee, van Wilco en Esther op 10 januari geboren. Dus nog een keer een broodje met roze muisjes. Op deze manier konden we het toch ook nog allemaal een beetje meevieren.
De eerste reis hier naartoe is nu ook geboekt: Nico en Sofie komen hierheen, 24febr! Echt super leuk, hebben er zin in..
Ook weten we nu dat Jasper en Erika een paar dagen komen en Judith gaat in deze dagen boeken voor een weekje vakantie:D Dus al met al zijn er leuke vooruitzichten.
En ook nog bedankt voor de kerstkaartjes die we kregen. Echt super leuk ook. Zijn vorige week aangekomen. Echt heel erg leuk om te lezen.
En nu dan weer gewoon aan het werk.. Kijken wat ons deze week weer gaat brengen.
Tot het volgende verhaal. Liefs Max en Heleen
PS. Er staan trouwens weer nieuwe foto’s op deze site. Voor velen misschien al bekend, maar toch voor wie het nog niet gezien heeft, jullie kunnen deze bekijken.